Wie de schoen past

 Menige schoenzolen zijn hier al versleten. En hoe kan het ook anders met 740 medewerkers die hier dagelijks werken aan hun gezamenlijke passie voor schoenen. De geschiedenis gaat terug naar 1875 waar Laurens Jan Verton, grondlegger van het huidige Omoda, schoenmaker is van Burgh. Inmiddels uitgegroeid tot een succesvolle winkelketen met (online) winkels in Nederland en België en een goedlopende webshop in onder andere Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk en Denemarken. Hoog tijd voor het verhaal achter dit bekende familiebedrijf. 

Lourus Verton is één van de eigenaren van het huidige Omoda. Eerst met winkels onder de naam Verton en vanaf 2001 onder de naam Omoda. Door de jaren zijn er flinke ontwikkelingen geweest bij Omoda. “Dat hebben we niet zo gepland. Sterker nog, we werken niet met een vastomlijnd plan. Er staat voor ons maar één iemand centraal en dat is de klant. Wat zijn hun behoeftes en wensen? Aan ons de taak om daarop in te spelen. Zo zijn we sinds vorig jaar ook kleding en nu ook kinderkleding gaan verkopen. We merkten dat de klant zocht naar de complete outfit. Daarom hebben we geïnvesteerd en bieden we nu nog een beter en breder aanbod waar goed op gereageerd wordt.”

Door de jaren heen is het bedrijf flink gegroeid. Zo’n 740 medewerkers zijn er nu in dienst. Daarvan werkt één derde in het magazijn van ruim 10.000 m2. Daar zijn ze verantwoordelijk voor het logistieke proces en het verzendklaar maken van alle pakketten. Door het land heen werken er nog eens 350 verkoopadviseurs in de 30 Omoda winkels.

Wat veel mensen (nog) niet weten is dat er bij Omoda veel specialisme in huis zit. “Het liefst doen we alles zelf zonder externe vakkrachten in te huren. Zo hebben we een afdeling Klantenservice, IT, Marketing, HR, Finance, E-commerce, Inkoop en een afdeling die zich bezig houdt met styling & visual & fotografie. Wat je opleiding ook is Omoda heeft een baan die je past. Als de zomercollectie in de winkel ligt, is de inkoop van de komende wintercollectie al afgerond en focussen wij ons alweer op de zomercollectie van het volgende jaar. Dat is tegenwoordig een continue proces.” Lourus schetst hoe dat precies in z’n werk gaat. “Met een klein team bepalen we vooraf welk merk, materiaal, type schoen, kleur, maat,  en hoeveelheden we willen inkopen. Dat komt heel nauw, want je kunt niet halverwege het seizoen bellen naar de fabriek om nog een paartje bij te bestellen. De schoenen moeten ook nog gemaakt worden, daarom moet er zo ver van te voren beslist worden. Je kunt je voorstellen dat het een bepaald risico met zich meebrengt.” Het team maakt een beslissing zonder te weten welke zomer of winter er voor de deur staat of andere (negatieve) ontwikkelingen die van invloed zijn op de verkoop, zoals de laatste jaren is gebeurd.

Een bedrijf als Omoda is zich bewust dat het werknemers aan zich moet binden. “Voor ons is het heel belangrijk dat collega’s het naar hun zin hebben. Zij zijn ons visitekaartje. Dat geldt niet alleen voor de kantoor en fysieke winkels, maar net zo goed voor logistiek. Zij zijn uiteindelijk de laatste schakel in het contact met onze klant.” Dure functietitels zijn hier geen pre. “Diploma’s zijn wat ons betreft ondergeschikt. Je passie voor het werk is veel belangrijker. Wil je jezelf toch ontwikkelen binnen een bepaalde functie? Dan kan dat uiteraard. Er zijn zoveel functies binnen Omoda. Wie de schoen past, trekken hem aan.”