Wandel met Sonja mee over het eiland
Fanatieke wandelaar Sonja wandelt graag op Schouwen-Duiveland. In haar blog schrijft ze over haar wandeling rond Zierikzee en de Oosterschelde.
Het gebied met karrevelden en inlagen bij de Plompe Toren van Koudekerke zat me een tijd lang dwars. Ik vond het er prachtig, maar hoe kon ik er wandelen? Het rondje dat er is uitgezet laat in een paar kilometer alle mooie kanten van het gebied zien, maar voor een fanatieke wandelgekkie als ik is het wel wat aan de korte kant. De oplossing voor mijn probleem vond ik via het wandelnetwerk van Schouwen-Duiveland.
Schelphoek en Burghsluis
Op een zondagochtend boog ik me een keer over de kaart, sloeg aan het rekenen en in korte tijd had ik meerdere routes uitgezet die allemaal op zijn minst een stukje van dit bijzondere gebied meepakten. Dus nu komen we er regelmatig – zeker in de herfst wanneer het er dankzij rood verkleurend zeekraal extra mooi is. We wandelen bijvoorbeeld bij de kreken van de Schelphoek (wat een herrie kan het daar zijn met al die zangvogels) en sluiten dan af met een lus langs de karrenvelden. Of we passen het in in een rondje Burghsluis - Burgh-Haamstede.
Wandel-FOMO
Ken je de term FOMO (fear of missing out)? Geef mij een wandelkaart en ik zie 30.000 wandelmogelijkheden en ik wil er geen een van missen. Terwijl ik het gebied rond de Plompe Toren van Koudekerke bekeek, viel het me op hoe ontzettend veel wandelpaden van Schouwen-Duiveland we nog niet hadden verkend. Ik kreeg spontante wandel-FOMO. En dat leidde dus weer tot een volgend plan: een flinke wandeling rond Zierikzee waarbij we van alles wat mee gingen pakken. Het mooie stadje zelf, een stukje over een oude dijk, fijne horeca onderweg (ook belangrijk), een beetje Oosterschelde en sowieso veel natuur. Zie je een beetje een terugkerend thema? Klopt, ik wilde ook niks van Zierikzee missen.
Kerkwerve – Zierikzee - Kerkwerve
Het werd een fikse ronde: Kerkwerve - Zierikzee – Kerkwerve en een dag om nooit te vergeten. We schampten langs Schuddebeurs, misten een routepijltje en dwaalden daardoor lekker extra lang door Zierikzee, pakten het havenhoofd van Zierikzee mee en liepen vervolgens dwars door de polders van de vogelboulevard terug naar Kerkwerve.
IJzige kou en glinsters
Het was hartje winter met af en toe een smerige, snerpend koude wind. Zo koud dat ik op den duur geen foto’s meer kon maken van al het moois om me heen. Zo stijf waren m’n vingers van de kou. Tegen het eind van onze wandeling moesten we stevig doorstappen. De zon kwam steeds lager te staan en we hadden geen zin om de laatste onverharde paadjes in het donker te pakken. Maar wat was het mooi! Doordat de zon zo laag stond, begon het water van de Oosterschelde goud en zilver te glinsteren. We hoorden meeuwen krijsen, de wind viel weg… en ik denk dat we allebei tegelijk een lange grote zucht slaakten en gewoon een tijd lang stil bleven staan. Zomaar starend over het glinsterwater en gevangen in het moment.
Dat zijn de mooie kanten van het wandelen. Dat je zo’n magisch moment hebt waarop je de kou wel voelt, maar dat het helemaal niks uitmaakt. En dat het ook geen bal geeft dat je even later in de half-schemer heel onhandig terug moet hobbelen naar je auto. Die glinsters en dat gevoel van absolute rust en vrijheid neemt niemand ons meer af. Het zal je niet verbazen dat ik als een echte FOMO-er binnenkort die route nog een keer wil lopen. Hoe zou het er zijn met lekker weer? Ik ben reuze-benieuwd en die ervaring wil ik echt niet missen.